قطع واردات اسلحه از آمریکا در دولت مصدق
روزنامه «داد» در شماره بیست‌وسوم آبان ۱۳۳۰، پس از اولین نامه مصدق به ترومن، چنین نوشته بود: «دکتر مصدق شخصا نامه‌ای خصوصی برای ترومن فرستاده و در آن تقاضای کمک مالی آمریکا به ایران را داده است. گفته می‌شود شاید متن این نامه از طرف رئیس‌جمهوری آمریکا منتشر شود و یک نامه خفت‌آور برای ملت ایران محسوب شود.» مصدق هنگام تسلیم این نامه‌ها به هندرسون، سفیر آمریکا، گفته بود: «ایران گدایی هدیه و بخشش نمی‌کند؛ [بلکه] فقط از دوست خود وام می‌خواهد.
اگر آمریکا مایل باشد، ایران آماده و علاقه‌مند است در ازای کمک آمریکا، تمام نفتی را که درحال‌حاضر موجود دارد، با ۵۰ درصد تخفیف به آمریکا بفروشد.» هندرسون در پاسخ به این پیشنهاد عجیب، با صراحت و قاطعیت اعلام داشت: «اگر آمریکا این مقدار نفت را از ایران خریداری کند، امیدهای موجود برای حل مشکلات میان ایران و انگلیس از بین می‌رود.»
نارضایتی دکتر مصدق از کمک‌های اندک آمریکا، زمانی بیشتر شد که سفارت آمریکا در تهران اعلام کرد کمک‌های اصل ۴ برای سال مالی ۱۳۳۲ نیز تا نیمه سال به‌دست مجریان طرح‌هایی که هنوز در مرحله ابتدایی‌اند، نخواهد رسید.
اصل ۴ ترومن تا پایان سال مالی ۱۳۳۱ مبلغی بالغ بر۶۱میلیون‌و۷۵۰هزار دلار به ایران کمک کرد و پیش‌بینی شده بود این مبلغ در سال ۱۳۳۲ به ۲۳۲میلیون دلار برسد اما به علت اوضاع ایران، دولت آمریکا هرگونه کمک جدید را به امضای قراردادی جدید در چارچوب قانون امنیت مشترک موکول کرد.