پیشینه روابط عربستان و ایران

عبدالملک خطیب، نماینده دولت حجاز در مصر از قول شریف حسین گفته بود که دولت حجاز ضمن ابراز اشتیاق نسبت به روابط میان ایران و آن دولت، به‌طور کل آمادگی دارد روابط خارجی خود را گسترش دهد. همچنین شریف حسین از ملک فیصل پادشاه عراق خواسته بود به توسعه روابط با ایران بپردازد و با روزنامه‌های عراقی که مطالبی علیه ایران می‌نویسند، برخورد کند.  دولت حجاز نیز تصمیم گرفت فواد الخطیب، وزیر امور خارجه‌اش را به ایران بفرستد تا زمینه ایجاد معاهده بین دو دولت را فراهم کند. این سفر به‌دلیل افزایش تنش در عربستان هرگز انجام نشد. وقتی شریف حسین وقتی ناتوانی خود را در برابر آل سعود احساس کرد، فرزندش شریف علی را به پادشاهی برگزید و از قدرت کنار رفت.

شریف علی نامه‌ای به سفیر ایران در مصر نوشت که حاوی اطلاعات مفصلی درباره وضعیت عربستان و دگرگونی‌های سیاسی آنجا و همچنین شرح اعمال آل‌سعود در آن کشور بود. در قسمتی از این نامه، تخریب اماکن مقدس شیعیان در قبرستان بقیع توسط وهابی‌ها به اطلاع دولت ایران رسید. در پی تخریب بقیع بیش از دویست پیام ابراز همدلی با شیعیان ایران از خارج به مجلس شورای ملی فرستاده شد. نخستین موضع ایران در فضای رسمی توسط میرزا محمدرضا شریعتمدار دامغانی نماینده شاهرود در مجلس شورای ملی مطرح شد. او وهابی‌ها را مردمانی خواند که «معتقد به هیچ دیانتی نیستند» و «با کلیه ادیان طرف هستند». پیمان مودت شروع همکاری بین دو کشور بود. در سال۱۳۰۹ ایران اقدام به ایجاد سفارت در عربستان کرد و عین‌الملک را با توصیه عبدالحسین خان تیمورتاش وزیر وقت دربار، به‌عنوان اولین سفیر خود در این کشور برگزید.