تالبوت و تصاویر دنیای جادویی
تالبوت در زمینه‌های فلسفه هنر، ریاضیات، شیمی، نجوم، و گیاه شناسی دانش گسترده‌ای به دست آورده بود. او بیشتر به‌خاطر کشف دو شیوه نگاتیو / پوزیتیو در عکاسی مشهور شده است؛ اما واقعیت این است که او از پیشگامان صنعت عکاسی در دنیا به شمار می‌رود. ابداع کاغذ عکاسی در سال ۱۸۳۹ از جمله دستاوردهای بزرگ زندگی اوست.
تالبوت در ۱۸۰۰ زاده شد و در ۳۳ سالگی احساس کرد که مایل است در عرصه‌ای به موفقیت دست یابد که دیگران تا آن زمان در آن ناکام مانده بودند. مطالعات او در علم شیمی راهنمای فکر خلاقش بود. او می‌خواست پرتوهای فرار نور را به ثبت رساند.
در تابستان ۱۸۳۳، هنگامی که در عین آگاهی از خام دستی خود در کار نقاشی، مشغول طرح برداشتن از ساحل دریاچه کومو در ایتالیا بود، آنگونه که خود نوشته است درباره زیبایی غیرقابل بازآفرینی تصاویرتابلویی که طبیعت پیش روی ما نهاده است، به تامل پرداختم، همان تصاویری که عدسی همگرای اتاقک تاریک آنها را پدید می‌آورد؛ تصاویری که تابلوهایی آسمانی‌اند و آفرینش‌های گریزپایی هستند که به سرعت ناپدید می‌شوند. دقیقا در جریان این تاملات، این اندیشه به ذهنم خطور کرد که اگر بتوانیم این تصاویر طبیعی را به صورتی ماندگار ثبت و به طرزی پایدار بر روی کاغذ حفظ کنیم، کاری جادویی انجام داده‌ایم! و از ترس اینکه مبادا این اندیشه از ذهنم بگریزد، آن را به دقت یادداشت کردم و به موازات آن، به آزمایش‌هایی اندیشیدم که به زعم من می‌توانستند به این اندیشه راه بروند؛ البته اگر این کار اساسا امکان‌پذیر باشد.»
از این رو، چون حساسیت نیترات نقره نسبت به نور آشکار شده بود، تالبوت تصمیم گرفت در وهله نخست این ماده را آزمایش کند.
تالبوت نخستین موفقیت‌های خود را در تابستان ۱۸۳۵ حاصل کرد، وقتی تعداد زیادی تصویر منفی کوچک از مناظر پیرامون خانه‌اش گرفت.
یکی از این تصاویر نخستین تصویر منفی کاغذی است که باقیمانده و در عین حال دومین تصویر عکاسی موجود نیز هست.
مسائلی که در طول چندین سال ذهن تالبوت را به خود مشغول داشت، عبارت بود از تبدیل تصویر منفی به مثبت، کوتاه ساختن زمان نوردهی، افزایش وضوح عکس و بهبود بخشیدن به کیفیت محلول ثبوت.
تالبوت در ۳۱ژانویه ۱۸۳۹ در انجمن سلطنتی انگلستان، شرح بسیار مفصلی را با عنوان «ملاحظاتی چند درباره هنر طرح نور ساخته، یا شیوه‌ای که با استفاده از آن اشیای طبیعی می‌توانند بدون کاربرد قلم نقاشی بازنمایی شوند.» ارائه کرد.
با این همه، کاربردهای بالقوه طرح نور ساخته تالبوت محدود بود و با آنکه وی در ۲۱ فوریه مواد شیمیایی مورد استفاده خود را فاش ساخت، شیوه او چندان مورد توجه واقع نشد و چند ماه بعد تحت‌الشعاع شور و شوقی قرار گرفت که پرده برداشتن از راز شیوه داگر در میان مردم برانگیخت.
واقعه‌ای سرنوشت‌ساز در سپتامبر ۱۸۴۰ روی داد و آن این بود که تالبوت به صورتی اتفاقی کشف کرد که با زمان نوردهی بسیار کوتاه و با استفاده از ماده شیمیایی خاص که گالو نیترات نقره بود، می‌توان تصویر مخفی را ظاهر کرد. تالبوت خیلی زود کشفیات خود را به اطلاع عموم رساند و در ۱۰ ژوئن ۱۸۴۱ طی نامه‌ای به انجمن سلطنتی، آنها را ارائه کرد.
تالبوت به‌عنوان پیشگام عکاسی، کاری بسیار فراتر از ابداع مراحل مقدماتی این هنر کرد و تنها به انجام نو آوری‌های فنی پایه بسنده نکرد. او با به‌کار بردن شیوه‌های عکاسی برای مصور ساختن کتاب‌ها، نشان داد که از قوه تخیلی نیرومند برخوردار است.
علاوه‌بر این اصل کاربرد ترام را نیز کشف کرد که انتقال تصویر عکاسی رابر روی صفحات چاپی ممکن می‌سازد. همچنین نشان داد که عکاسی برخوردار از حساسیت هنری بالاست. تالبوت آثار بسیار زیادی از خود باقی گذاشت. تصاویر بی‌شمار و فریبنده او، حاکی از ویژگی بدیع نگرش وی به زیبایی‌شناسی این هنر است که در آن، جز چند عکاس همعصر خود که آثار خویش را با کارهای آنها می‌سنجید، راهنمایی نداشت.
هنگامی که از یکسو به تک‌چهره‌هایی که ازاعضای خانواده، دوستان و کارکنان خود گرفته است، می‌نگریم و از سوی دیگر به تصاویر وی از اشیای پیرامونش و محل‌هایی که از آنها بازدید کرده نظر می‌افکنیم، احساس می‌کنیم که در تمام اینها حس زندگی و شور و شوقی نهفته است که در کارهای بسیاری از کسانی که دنباله‌روی او شدند، به چشم نمی‌خورد. به گفته همسر تالبوت «هریک از تصاویر او چیزی جادویی درخود داشت.»
منبع: chilick و موزه هنر ملبورن