جامعه ملل از ۱۸ دسامبر سال ۱۹۳۲ رسیدگی به شکایت انگلستان از ایران را- که یکجانبه امتیازنامه نفت (امتیاز سال ۱۹۰۱ دارسی) را الغا کرده بود - آغاز کرد و ۵۰ روز بعد، از طرفین خواست که یک بار دیگر با هم مذاکره کنند و اگر موفق به حل اختلاف نشوند، آن وقت جامعه ملل تصمیم خواهد گرفت.
«تاریخ» نشان داد که این کارها نوعی بازی برای تمدید قرارداد ۶۰ ساله به ۹۰ سال و چند برابر کردن منطقه قرارداد بود.در مذاکرات دوجانبه [که به توصیه جامعه ملل صورت گرفت] این توافق حاصل شد و مجلس شورا بر آن صحه گذارد که به قرارداد سال ۱۹۳۳ نفت ایران و انگلستان معروف شده است که در سال ۱۹۵۱ باتلاش‌های نمایندگان مجلس دکتر مصدق ابطال شد.
باید دانست که از دهه دوم قرن ۲۰ تاکنون، خاورمیانه قربانی نفت خود بوده و ریشه هر رویدادی را در این منطقه باید در سیاست‌های نفتی دیگران جست وجو کرد، زیرا بدون نفت کافی یا نفت‌گران، کشورهای صنعتی پیشرفت نخواهند داشت.
منبع: روزنامک