در اکتبر سال ۳۹۸ پیش از میلاد «کونون» ادمیرال مشهور آتنی با شماری از افسران دریایی آتن که به ایران پناهنده شده بودند به استخدام نیروی دریایی ایران درآمدند و به تصمیم اردشیر دوم شاه وقت از دودمان هخامنشی دراختیار «فرنه باز» ژنرال معروف ایران و فرمانده نیروهای مستقر در غرب و شمال غربی شامل مصر، قبرس، فنیقیه و آناتولی قرار گرفتند و به نوسازی ناوگان دریایی ایران در اژه و مدیترانه کمک بسیار کردند.
ژنرال «فرنه باز» باکمک این ناوگان نوسازی شده اسپارت را در «سنیدوس» شکست داد و سپس چند شهر را در منطقه «لاکونی» در جنوب غربی شبه جزیره بالکان (نه چندان دور از شبه جزیره ایتالیا) تصرف کرد و به تاخت و تاز اسپارت که با کمک ایران بر آتن فائق آمده بود در مدیترانه و منطقه اژه پایان داد. طبق قرار محرمانه قبلی میان ایران و اسپارت، بنا نبود که اسپارتی‌ها پس از پیروزی بر آتن دست به تصرف «کشور ــ شهر» های یونانی بزنند و قلدری کنند.
پس از شکست اسپارت از «فرنه باز»، ایران موفق شد پس از نزدیک به یک قرن استراتژی خود را در جهان هلنیک (یونانی زبان‌ها) به اجرا در آورد و آن، ایجاد موازنه قدرت میان «کشور ــ شهر» های یونانی و جدا نگه داشتن آنها از هم و جلوگیری از تشکیل یک اتحادیه «دلوس» دیگر و قطع تحریکات ضد ایرانی یونانیان در مصر و قبرس بود.
در اجرای این سیاست، دولت وقت ایران کمک مالی در اختیار پاره‌ای از این «کشور ـ شهر»ها از جمله آتن قرار داد تا خرابی‌های ناشی از جنگ طولانی«پلوپونز» را مرمت کنند و به اقتصاد خود سر و سامان دهند.
«فرنه باز» درعین حال از تامین آرامش در منطقه زیر فرمان خود غافل نبود و در سال ۳۹۱ پیش از میلاد یک شورش ضد ایران در قبرس را سرکوب و سال بعد نیروی اضافی به کمک دو ژنرال ایرانی فرستاد که مامور فرو نشاندن فتنه در ساتراپی مصر شده بودند. «فرنه باز» در عین حال داماد اردشیر دوم شاه وقت بود.
منبع: روزنامک