بیست و دوم سپتامبر سال ۶۶ میلادی نرون (Neron) امپراتور وقت روم دستور داد که برای جنگ با امپراتوری ایران، لژیون‌های ایتالیایی که سربازانش رومی خالص باشند و قدشان کمتر از دو متر نباشد، تشکیل شود.
برخلاف ایران که سواره نظامش نیروی اصلی بود و از پیاده به عنوان نیروی کمکی و پشتیبانی استفاده می‌کرد، واحدهای اصلی رومی‌ها پیادگان بود و سواران را به عنوان واحد کمکی به‌کار می‌بردند. لشکر ۵ تا ۸ هزار نفری پیاده رومی را لژیون (به لاتین: لژیو) می‌خواندند.
چون ارتش روم در جنگ با ایران موفق نبود، نرون تصمیم گرفت که لژیون‌هایی صرفا از ایتالیایی‌ها (رومیان خالص) تشکیل دهد و دستور تشکیل این لژیون‌ها، طبق لوحی که فرمان بر آن حک شده است ۲۲ سپتامبر سال ۶۶ میلادی صادر شده بود، ولی عمر نرون کفاف نداد که از این نیرو برضد ایران استفاده کند و کمتر از دو سال بعد (تابستان سال ۶۸ میلادی) خودکشی کرد.
اختلاف ایران و روم در آن زمان عمدتا بر سر ارمنستان بود که چند برابر امروز وسعت داشت.
منبع: روزنامک