هدف انگلیسی‌ها از راه‌اندازی پلیس جنوب
دولت انگلستان در ۲۲ مهر ۱۲۸۹ یادداشت شدید‌اللحنی برای دولت ایران ارسال کرد و در آن سه ماه فرصت داد تا دولت ایران به اعاده نظم و امنیت در راه‌های بوشهر به شیراز و شیراز به اصفهان بپردازد و تهدید کرد چنانچه دولت‌ایران از عهده این کار بر نیاید انگلستان راسا اقدام به تشکیل قوایی زیر نظر افسران و صاحب‌منصبان خود کرده، مخارج آن را از طریق افزایش ۱۰ درصدی تعرفه گمرک واردات بنادر جنوب و مالیات استان فارس تامین خواهد کرد. در پاسخ به این یادداشت کابینه محمدولی‌خان تنکابنی (سپهدار) لایحه تشکیل نیروی ژاندارمری را به مجلس شورای ملی ارائه کرد که به تصویب رسید. اما تشکیل ژاندارمری دولتی ایران زیر نظر افسران و صاحب‌منصبان سوئدی نتوانست خواسته انگلیسی‌ها را تامین کند. با آنکه این نیرو توانست امنیت و آرامش را در جنوب ایران حکمفرما سازد، دولت انگلستان برنامه تشکیل نیروی جداگانه‌‌ای با فرماندهان انگلیسی را همچنان تا مرحله تاسیس «پلیس جنوب» دنبال کرد. دولت انگلستان به سه دلیل عمده در سال‌های جنگ اول جهانی اقدام به تشکیل پلیس جنوب کرد:
۱ـ مبارزه با نفوذ خارجی‌های غیر انگلیسی به ویژه آلمانی‌ها و عثمانی‌‌ها در بخش جنوبی ایران
۲ـ تامین امنیت راه‌های جنوبی ایران برای تردد کاروان‌های تجاری و تدارکاتی و نظامی انگلیسی‌ها
۳ـ تامین امنیت منابع نفتی ایران که تحت سلطه انگلستان قرار داشت.
انگلیسی‌ها زمانی اقدام به تاسیس پلیس جنوب کردند که مجلس شورای ملی تعطیل بود. پلیس جنوب در ۱۳۰۰ چند ماه پس از کودتای رضاخان فروپاشید و با خروج ژنرال آیرونساید و نیروهای انگلیسی تحت فرمانش از ایران، پرسنل نظامی هندی و انگلیسی متشکل در پلیس جنوب نیز از کشور خارج شدند و این تشکیلات در ایران منحل شد.