برکناری فروغی از نخست‌وزیری
فروغی در ۲۸ آذر ۱۳۰۴ اولین دولت را در رژیم پهلوی تشکیل داد که تا ۱۵ خرداد ۱۳۰۵ دوام آورد. با پایان مراسم تاج‌گذاری رضاشاه، ماموریت فروغی به اتمام رسید و تیمورتاش از او خواست تا استعفا دهد. پس از او مستوفی‌الممالک به مدت یک سال و مخبرالسلطنه (مهدیقلی هدایت) به مدت شش سال دولت‌های دوران رضاشاه را تشکیل دادند. فروغی که در کابینه مهدی قلی هدایت وزیر امورخارجه بود در سال ۱۳۱۲ پس از کناره‌گیری هدایت، نخست‌وزیر ایران شد. در زمان نخست‌وزیری هدایت قانون تمدید قرارداد نفت با انگلستان تصویب شده بود. کناره‌گیری هدایت به خواست رضا شاه و سه ماه پس از تصویب تمدید قرارداد نفت صورت گرفته بود.فروغی دومین کابینه خود را در ۲۶ شهریور ۱۳۱۲ تشکیل داد. در این دوره مثلث قدرت در حکومت مطلقه رضاشاه (تیمورتاش، داور و نصرت‌الدوله) کنار گذاشته شده بودند.
مهم‌ترین کار فروغی در این دوره از نخست‌وزیری خود، تدارک سفر رضاشاه به ترکیه بود. با بازگشت رضاشاه از این سفر، جریان «کشف حجاب» به راه افتاد و حادثه مسجد گوهرشاد به وقوع پیوست. محمدولی‌خان اسدی، نایب‌التولیه آستان قدس رضوی در دوره رضاشاه را در یک دادگاه نظامی محاکمه و سپس اعدامش کردند. پس از مرگ اسدی، هنگامی که در خانه او بازرسی‌هایی به‌عمل آمد، در میان نامه‌هایش، کاغذی از فروغی به‌دست آمد. اسدی، پدر داماد فروغی بود. فروغی به‌طور دوستانه و خصوصی درباره رضاشاه به اسدی شرحی نوشته بود. نامه مزبور را «آیرم» رئیس وقت نظمیه تهران برای شاه تلگراف کرد و رضاشاه با فریاد «زن ریش‌دار» (فروغی) را به خانه فرستاد و به جای او محمودجم در ۱۳ آذر ۱۳۱۴ به نخست‌وزیری رسید.