پایان عملیات ظفار در عمان
جمعیت استان ظفار را در روزگار مداخله ایران، از بیست‌هزار تا صدهزار نفر تخمین زده‌اند. بررسی منابع نشان می‌دهد که در تعیین تعداد نیروهای چریکی، بر هشتصد تا هزار نفر تاکید شده است. اما با توجه به تعداد نیروهای ایرانی و شدت و به درازا کشیدن نبرد ظفار، قطعا این ارقام صحیح نبوده و نفرات رزمنده بیشتری را می‌طلبیده است.جبهه خلق ظفار با داشتن پایگاه اجتماعی گسترده در بین مردم بومی، حداقل باید سه هزار هوادار حرفه‌ای و آموزش دیده داشته باشد که از حمایت بیشتر ساکنان محلی در نقاط مختلف منطقه نبرد برخوردار بود؛ به‌طوری که روزنامه آیندگان در مقاله‌ای با اشاره به همین موضوع از تسلط چریک‌ها بر چهل هزار نفر در ظفار خبر داد. بخش فارسی رادیو لندن نیز در ۱۲ اسفندماه ۱۳۵۲ اعلام کرد که بیش از بیست‌هزار نفر از بومیان ظفار از جبهه خلق حمایت می‌کنند.
در نتیجه، حتی زنان نیز با طی آموزش‌های نظامی، چریک‌ها را که دارای روابط نسبی و سببی بودند، در نبرد با نیروهای دولتی یاری می‌دادند. اما تعداد دقیق نفرات اعزامی ایران به ظفار هرگز فاش نشد. امیرعباس هویدا در دیدار خود از لندن در ۲۲/ ۱/ ۱۳۵۲، اظهار کرد که دولت شاهنشاهی، سپاهیانی را به استعداد ششصد نفر به عمان فرستاده است. خبرگزاری فرانسه در بیروت به نقل از جبهه خلق ظفار در ۸ دی ۱۳۵۲ از اعزام سه هزار نیروی ایرانی به ظفار خبر داد. بخش فارسی رادیو لندن در ۹ دی‌ماه همین سال برپایه اطلاعیه چریک‌ها اعلام کرد که سه هزار سرباز ایرانی در عمان حضور دارند. دانشجویان ایرانی مخالف دولت شاهنشاهی مقیم در شهر ساربروکن آلمان‌غربی با انتشار اعلامیه‌ای در ۶/ ۹/ ۱۳۵۴ اعلام کردند که سی‌هزار افسر و سرباز ارتش شاه، وظیفه سرکوب و قتل عام مردم ظفار را برعهده دارند.