وزارت تندگویان

سعید صادقی، عکاس و فیلمبردارجنگ در گفت‌وگو با ماهنامه «شاهد یاران»، ماجرای پیدا شدن عکس تندگویان در دوران اسارت را چنین نقل کرده است:  «بعد از ماجرای حمله آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ ما وارد بغداد شدیم تا از ورود نظامی‌های آمریکایی تصویربرداری کنیم، یکی از دوستان من در آنجا به جمع‌آوری اسناد جنگ ایران و عراق مشغول بود. ما در بین این مدارک عکسی از شهید تندگویان دیدیم و تصمیم گرفتیم که این عکس‌ها را جمع‌آوری کنیم. عکسی از شهید تندگویان پیدا کردیم که در بین عراقی‌ها گرفتار بود، البته قیافه او چندان تغییری نکرده بود. شخصی که این عکس را گرفته بود مرده بود. دنبال عکس‌های دیگری بودیم.در حین این جست‌وجوها یکی دیگر از این عکاسان، به نام سیدعبد بطاط را پیدا کردیم. البته بطاط در روزنامه الزمان فعالیت می‌کرد. این زمانی بود که آمریکایی‌ها در بغداد حضور نظامی داشتند و به آنجا مسلط شده بودند. ما در شهر هر چقدر پرس‌وجو کردیم ایشان را پیدا نکردیم تا روزی که قرار شد به ایران برگردیم سه ساعت قبل از حرکت در بصره بودیم.

آقایی که ما را چندین بار در عراق دیده بود گفت آقای بطاط در بصره است و چون با ایشان نسبت فامیلی داشت این موضوع را می‌دانست. این شخص به ما توضیح داد که آقای بطاط مدتی بعد از جنگ کار خبرنگاری انجام داده است. آقای بطاط را در رستورانی دیدیم و با هم بستنی خوردیم. آنجا بود که گفت از دوستان صمیمی «احمد زیدان» است و اطلاعاتش را از طریق زیدان به‌دست می‌آورد. احمد زیدان، از اشغالگران خرمشهر بود که پس از سقوط خرمشهر مدال گرفته و به درجه سرلشکری ارتقا پیدا کرده بود. این عکاس شخص مهمی بود و با سران رژیم عراق رابطه داشت. آن عکاس گفت: «یک عکس دارم که خیلی مهم است، این عکس وزیر شما است.» من فهمیدم که منظور او شهید تندگویان است. آقای هشترودی برای خریدن عکس‌ها چانه می‌زد. من پیشنهاد دادم که یک نمایشگاه بگذاریم و عکس‌ها را در آنجا بفروشیم، البته در نهایت آقای هشترودی عکس‌ها را خرید. سیدبطاط حتی وقتی پیشنهاد دادیم که ۵۰۰ دلار هم بدهیم و او به ایران بیاید موافقت نکرد. در میان عکس‌هایی که آقای هشترودی خرید، عکس شهید تندگویان هم بود.»