مرگ طغرل

سکه‌های به جامانده از سلاجقه بزرگ، از جنس طلا، نقره و برنز است. به‌ویژه سکه‌های طلای ضرب‌شده در این دوره، دارای دقت و ظرافت خاصی در ساخت هستند و از عیار مناسب و بالایی برخوردارند. علاوه بر آن، اکثر مسکوکات سلاجقه بزرگ از جنس طلا هستند و حتی بعضی از سکه‌های نقره نیز در قالب سکه طلا، ضرب شده‌اند، به این معنی که با وجود جنس نقره‌ای سکه، در حاشیه آن، متنی به این صورت درج شده که «ضرب هذا‌الدنیر…» که اشاره به جنس طلا دارد و از درهم که بیانگر سکه نقره است، سخنی به میان نیامده ‌است. سکه‌های سلجوقی نیز از فرم و نوشتاری یکسان با مسکوکات مضروب در دیگر سلسله‌های ایرانی برخوردارند. القاب فرمانروایان نیز همچون السلطان‌العادل، السلطان‌الاعظم، السلطان‌المعظم، ملک‌الملوک، شاهنشاه، ابوالمظفر و مانند اینها روی سکه‌ها درج شده‌اند. در عصر سلجوقیان، ضرابخانه‌ها محدود و متمرکز بودند. در شهرهایی همچون ری، اهواز، فسا، سمیرم، واسط، ساوه، همدان، شیراز، بصره و برخی شهرهای دیگر، ضرابخانه‌ها به ضرب سکه مشغول بودند، اما فعال‌ترین ضرابخانه این دوره را در شهر نیشابور و پس از آن، اصفهان می‌دانند.