«مرتون میلر» نظریه‌پرداز ساختار مالی
در سال ۱۹۵۲ از دانشگاه جان هاپکینز دکترا گرفت. بعد از آن اولین سمت آکادمیک او استادی مدعو برای ارائه برخی دروس در مدرسه عالی اقتصاد لندن بود. از آنجا به موسسه تکنولوژی کارنگی (اکنون دانشگاه کارنگی-ملون) رفت که «مدرسه مطالعات عالی مدیریت صنعتی» آن تاثیرگذارترین مدرسه مطالعات کسب‌وکار در آمریکا بود. همکاری میلر با فرانکو مودیلیانی از آنجا آغاز شد.
میلر و مودیلیانی اولین مقاله مشترک خود را درباره مالیه سازمانی در سال ۱۹۵۸ منتشر کردند. در سال ۱۹۶۱، مرتون میلر کارنگی را برای پیوستن به مدرسه مطالعات عالی کسب‌وکار در دانشگاه شیکاگو ترک کرد. او برای همیشه در دانشگاه شیکاگو ماند، جز یک سال که در دانشگاه لوون بلژیک استاد مدعو بود. از زمان پیوستن به دانشگاه شیکاگو، علایق پژوهشی او عمدتا به سمت مسائل اقتصادی و مدیریتی صنعت خدمات مالی جهت یافت. او در کنار میلتون فریدمن، تئودور شولتس و جرج استیگلر، به‌عنوان یکی از مدافعان ایدئولوژی بازار آزاد شناخته می‌شد.
میلر با همکاری فرانکو مودیلیانی نظریه‌ای ارائه کرد درباره رابطه میان ترکیب دارایی‌های سرمایه‌ای و سیاست توزیع سود سازمان‌های تولیدی از یکسو و ارزش بازار و هزینه تامین سرمایه این سازمان‌ها از سوی دیگر. میلر درباره این موضوع که چگونه تغییر ساختار مالیاتی بر رابطه میان ترکیب دارایی سازمان و ارزش بازار سهام آن تاثیر می‌گذارد، مطالعاتی داشته است. وی اهمیت مخارج ورشکستگی را برای رابطه میان ترکیب دارایی سازمان و سیاست توزیع سود سازمان از یکسو و ارزش سهام آن در بورس از سوی دیگر تجزیه و تحلیل کرده است.
او به همراه مودیلیانی، نشان داد سازمان‌هایی که گرفتار کسری نقدینگی هستند رو به ورشکستگی حرکت می‌کنند. به نظر این دو، ارزش کلی یک سازمان به میزان پول نقدی که تولید می‌کند، بستگی دارد. مرتون در سال ۱۹۷۵ عضو انجمن اقتصادسنجی شد، در سال ۱۹۷۶ رئیس انجمن مالی آمریکا بود و از سال ۱۹۶۱ تا زمان بازنشستگی در سال ۱۹۹۳ استاد دوره‌های عالی مدرسه عالی تجارت در دانشگاه شیکاگو بود.
وی همچنین طی سال‌های ۱۹۸۵- ۱۹۸۳ سمت مدیر عمومی در گروه تجارت شیکاگو را دارا بود و از سال ۱۹۹۰ تا زمان مرگ در سال ۲۰۰۰ رئیس مبادلات تجاری شیکاگو بود.
میلر در سال ۱۹۹۰ به همراه هری مارکوویتس و ویلیام شارپ به‌خاطر فعالیت‌های مبتکرانه در زمینه‌های نظری و تامین مالی موسسات اقتصادی، جایزه نوبل اقتصاد را دریافت کرد.
منابع: سایت نوبل و جوایز نوبل اقتصاد، تهران، نوشته محمود قنادان، موسسه انتشارات دانشگاه تهران.
تولید محتوای بخش «وب گردی» توسط این مجموعه صورت نگرفته و انتشار این مطلب به معنی تایید محتوای آن نیست.