لویی ۲۰ ساله بود که در رشته مهندسی ماشین از دانشگاه فارغ التحصیل شد. وی به جای اشتغال در کارخانه پدرش، آزمایشگاه دانشکده فنی را ترک نکرد. وی در سال ۱۸۹۸ موفق به ساختن خودرویی شد که بر خلاف نمونه‌های مشابه دیگر که تا آن زمان در آلمان و آمریکا ساخته شده بود، دارای سه دنده جلو و یک دنده عقب بود؛ بنابراین می‌توانست سرعت‌های متفاوت داشته باشد و با دنده یک از تپه بالا برود. او این اختراع خود را «رنو» نامید.
سپس با کمک دو برادرش کمپانی رنو (Renault freres) را تاسیس کرد و ظرف ۶ ماه ۱۲ اتومبیل فروخت. کارخانه رنو همچنین موفق به ساختن ترمز درام، کمک فنر هیدرولیک، موتور «توربو»، کاربراتور انژکتوری و... شد. مهندس رنو در جریان جنگ جهانی اول تانک «اف. تی ـ ۱۷» را برای فرانسه ساخت که بهتر از تانک‌های انگلیسی بود. رنو به دلیل این اختراع مدال لژیون دنور را از دولت فرانسه دریافت کرد.
در فاصله دو جنگ جهانی اول و دوم، کارخانه رنو بیش از صنایع دیگر فرانسه برای این کشور ارز وارد کرده بود. پس از آغاز جنگ جهانی دوم و اشغال نظامی فرانسه ازسوی آلمان، کارخانه رنو مانند سایر کارخانه‌های فرانسه به تصرف آلمان درآمد ولی مهندس رنو حاضر به ترک کارخانه خود و سپردن مدیریت آن به یک آلمانی نشد و در مدیریت باقی ماند ولی محصول کارخانه متعلق به آلمان بود.
در سال ۱۹۴۴ پس از اینکه نیروهای آلمان از فرانسه عقب رانده شدند، مهندس رنو از سوی سازمان مقاومت (فرانسویانی که در جریان جنگ، با نیروهای هیتلر مبارزه می‌کردند) به اتهام همکاری با دشمن دستگیر و زندانی شد و از فرط اندوه جان سپرد.
تولید محتوای بخش «وب گردی» توسط این مجموعه صورت نگرفته و انتشار این مطلب به معنی تایید محتوای آن نیست.