آگوست پیکار؛ مخترع بلندپرواز

پیکار در موسسه تکنولوژی فدرال سوئیس (ETH) در زوریخ درس خواند و در دانشگاه آزاد بروکسل مشغول به کار شد. علاقه او به بالن‌ها و کنجکاوی در مورد سطوح فوقانی جو سبب شد تا او به طراحی گوی یا گوندولای آلومینیومی بپردازد که امکان صعود به ارتفاعات بلند را بدون نیاز به لباس ویژه تنظیم‌کننده فشار می‌داد.

این طرح او از سوی یک موسسه علمی (FNRS) پشتیبانی و از نظر مالی تامین شد و سرانجام گوی به مرحله تولید رسید. یکی دیگر از اهداف آگوست پیکار برای صعود به ارتفاعات بلند اندازه‌گیری پرتوهای کیهانی بود به مثابه شواهدی تجربی برای نظریه‌های آلبرت اینشتین بود؛ او و آلبرت اینشتین در کنگره سولواری با هم آشنا شده بودند.

در ۲۷ ماه مه سال ۱۹۳۱، آگوست پیکار و کیپفر پل با گوی پیکار از آگسبورگ، آلمان، به هوا برخاستند و یک رکورد صعود جدید به کمک بالن را تا ارتفاع ۱۵،۷۸۱ متری رقم زدند. او در نهایت در مجموع بیست و هفت پرواز با بالن داشت که سرانجام رکورد نهایی صعود تا ارتفاع ۲۳.۰۰۰ متری را ثبت کرد.

در سال ۱۹۳۰ او طراحی گوی خویش را در ساخت یک زیر دریایی ژرف پیما تغییر داد؛ اما با شروع جنگ جهانی وقفه‌ای در کارش افتاد تا اینکه سر انجام در سال ۱۹۴۵ نخستین ژرف پیمای خویش را ساخت. این زیر دریایی در سال ۱۹۵۰ تحویل ارتش فرانسه- بلژیک داده شد.

پیکار گفته است؛ در نوجوانی به این فکر می‌کردم که چطور می‌توانم آن‌قدر از آسمان و اقیانوس بالا و پایین بروم که هیچ‌کس تاکنون نرفته است و این بیشتر ناشی از روحیه طنزآمیزم بود؛ بزرگ که شدم دانش فیزیک امکان تحقق این تصور را پیش رویم گذاشت؛ بنابرین آنچه شوخی به نظر می‌رسید کاملا جدی شد!