استقبال از پوسترسازی
هنر گرافیک تحرک و جست‌وجو و نوآوری‌های خود را با به میدان آمدن هنرمندانی چون مرتضی ممیز، صادق بریرانی، فرشید مثقالی، قباد شیوا و دیگران شروع کرد. از سال‌های۱۳۴۰ هجری شمسی هنر پوستر به شکل امروزی با آثار ممیز و چند طراح گرافیک با استعداد وارد مرحله تحول جدی شد. مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی و تبلیغ آثار فرهنگی و هنری برای ارتباط و تبادل اطلاعات است و پوسترسازان از دستاوردهای هنر گرافیک معاصر گرایش‌های مختلف مدرن و نقش مایه‌های سنتی انواع روش‌ها و اسلوب‌های رایج بهره گرفتند و پوستر با وجود محدودیت ذاتی‌اش مانند سایر هنرها از شیوه‌ای حساس انعطاف‌پذیر و عمیق برای بیان استفاده می‌کند و طرز نگرش هنرمند به واقعیت را نشان می‌دهد. گرایش‌های شخصی و سلیقه‌ها در گذر زمان پابرجا می‌ماند و هویت خود را حفظ می‌کند و این هویت نکته‌ای برجسته است که در پوسترهای ایران و پوسترهای مربوط به گردشگری به خوبی نمایان است.
این پوسترها که بیشتر توسط سازمان‌های تبلیغاتی و مدیران بدون تخصص سفارش داده می‌شد اجازه فکر مستقل و هنرمندانه را از طراحان می‌گرفت و نهایتا اثری می‌شد که در جهت خواست درخواست‌کننده بود و از تکنیک‌های حرفه‌ای و پیشرفت زمان خود نیز طبیعتا خبری نبود. در سال ۱۳۳۰ تا ۱۳۵۰ امکاناتی فراهم شد تا هنر پوسترسازی اوجی بگیرد از قبیل گشایش کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان که زیر نظر دولت بود وزارت فرهنگ و هنر سازمان تلویزیون و انتشار کتب و مجلات و جشنواره‌ها در این فضاهای گوناگون هنرمندان پوسترساز توانستند تا کارآیی خویش را به نمایش بگذارند. طراحی پوستر در ایران با نام مرتضی ممیز گره خورده است. او با تعدادی از اساتید گرافیک توانست از دهه ۴۰ به بعد این هنر را به‌صورتی مستقل از نقاشی معرفی کند. اولین پوسترهای جدید با تکیه بر آموزش‌های آکادمیک و استانداردهای جهانی در ایران در حدود سال‌های دهه۴۰ شمسی طراحی شدند.