فراری، صنعتگر بی‌قرار
فراری اواخر دهه ۱۹۳۰ کارخانه Auto Avio Costruzioni را در مودنا تاسیس کرد. او درحال ساخت خودروهای مسابقه‌ای خود بود که جنگ جهانی دوم شروع شد و دولت کار آنها را متوقف کرد. پیش از این، آنها دو نسخه از کار خود را - که انزو آنها را ۸۱۵ نامیده بود (۸ سیلندر، ۱۵۰۰ سی‌سی) - ساخته بودند که درخشش زیادی نداشتند. انزو کارخانه خود را به مارانلو منتقل کرد؛ جایی‌که بعدها به بخشی از کارخانه فراری تبدیل شد. او برای مدتی به تولید قطعات هواپیما پرداخت و مدتی هم به ساخت ماشین‌هایی که از نمونه‌های آلمانی کپی‌برداری شده بودند، مشغول شد. کارخانه آنها در اواخر سال ۱۹۴۴ و اوایل سال ۱۹۴۵، دوبار هدف بمباران قرار گرفت؛ اما آنها توانستند به‌سرعت آن را بازسازی کنند. در سال ۱۹۴۶، انزو فراری برای کسب سود بیشتر، خط تولید خودروهای اسپرت غیرمسابقه‌ای خود را راه‌اندازی کرد. او سعی داشت با طراحی زیبای خود، مشتریان ثروتمند و مشکل‌پسند را راضی نگه دارد.
انزو فراری در پایان جنگ از اتومبیل مسابقه‌ای خود رونمایی کرد و در مارس ۱۹۴۷، نخستین اتومبیل رسمی فراری (۱۲۵ S) را برای رانندگی آزمایشی به جاده برد. او در همین سال، اولین پیروزی خود را در مسابقات بزرگ رم به‌دست آورد و به شهرتی جهانی رسید. دو سال بعد برای او با پیروزی‌های متوالی همراه بود؛ میلی میا در سال ۱۹۴۸ و لمانز در سال ۱۹۴۹. فراری از سال ۱۹۵۰ برای موفقیت در مسابقات فرمول یک تلاش کرد؛ اما پیروزی‌های بزرگ در سال‌های ۱۹۵۲ و ۱۹۵۳ منتظر او بودند؛ سرانجام راننده او، آلبرتو اسکری، توانست قهرمان مسابقات جهانی شود. انزو فراری که به هدف خود رسیده بود، تلاش خود را بر پروژه جدیدی متمرکز کرد: ساخت و تولید ماشین‌هایی که مخصوص رقابت در جاده‌ها باشند. این چهره مشهور صنعت خودرو در قرن بیستم روز ۱۴ اوت ۱۹۸۸ در مودنا درگذشت.
- منبع: زندگی‌نامه انزو فراری به قلم پویش پورمحمد