یکی از مشهورترین امتیازاتی که در زمان ناصرالدین شاه قاجار (پنجم مرداد ۱۲۵۱) و با اصرار میرزا حسین خان سپهسالار، صدراعظم وقت به بیگانگان داده شد، امتیاز رویتر بود.
این امتیاز بین دولت ایران و یک فرد انگلیسی به نام بارون جولیوس رویتر که یک یهودی بود در ۲۴ ماده به امضا رسید.
به موجب این قرارداد، امتیاز انحصاری ایجاد راه آهن و استخراج معادن ایران از قبیل زغال سنگ، آهن، مس، سرب، نفت و به‌طور کلی هر معدن دیگری را که قابل بهره برداری برای کمپانی باشد به مدت هفتاد سال به رویتر انگلیسی واگذار شد.
طبق این قرارداد، رویتر حق داشت به هر اسم و با هر شرایطی که لازم بداند، یک یا چند شرکت جهت انجام امور امتیاز نامه تشکیل دهد؛ اراضی مورد نیاز خود را به‌طور رایگان دریافت دارد؛ مصالح مورد استفاده‌اش را به‌طور مجانی تحویل گیرد و از پرداخت تمام حقوق و عوارض گمرکی معاف باشد.
این قرارداد به علت تخلف در اجرای مفاد آن در زمان تعیین شده و همچنین دخالت روسیه، هرگز به مرحله اجرا نرسید، ولی بدنامی آن برای میرزا‌حسین‌خان مشیرالدوله، معروف به سپهسالار، صدر اعظم ناصرالدین شاه ماند.
البته دولت ایران بعدها، قرارداد دیگری به‌عنوان غرامت، با پسر رویتر منعقد کرد و از قِبَلِ آن، بانک شاهنشاهی و بانک صنایع و معادن ایران توسط وی تاسیس شد.