اعتصاب ویرانگر مطبوعاتی‌ها

کدخبر: ۴۴۹
شانزدهم دی ماه سال ۱۳۵۷ روزنامه‌های تهران که تحریریه‌های آنها، از ۱۴ آبان به تصمیم سندیکای خود به دبیری «محمدعلی صفری» دست به اعتصاب زده بودند انتشار خود را از سر گرفتند. اعتصاب ۶۲ روزه روزنامه‌نگاران ایران که طولانی‌ترین اعتصاب مطبوعاتی در تاریخ جهان بوده است در اعتراض به ادامه سرکوب مردم، روی کار آوردن یک دولت نظامی در تهران (به نخست‌وزیری ژنرال ازهاری) و نیز به حمایت از انقلاب صورت گرفته بود.
اعتصاب ویرانگر مطبوعاتی‌ها

روزنامه‌نگاران اعتصابی طی بیانیه‌ای خواسته‌های خود را به این شرح اعلام کرده بودند: «۱. اعلام لغو کامل سانسور مطبوعات از طریق چاپ اعلامیه رسمی دولت در اولین شماره روزنامه‌ها. ۲. عدم دخالت و اعمال نفوذ مستقیم  یا غیرمستقیم قوه مجریه و کلیه دستگاه‌های وابسته و مقامات دولتی در امر تهیه، تنظیم، انتخاب تیتر و صفحه‌بندی و نشر خبرها و آزادی فعالیت کلیه نویسندگان، خبرنگاران، عکاسان و نمایندگان مطبوعات در سراسر کشور. ۳. تضمین امنیت و مصونیت سیاسی و شغلی جامعه مطبوعات، به‌نحوی که جز از طریق استناد به مواد قانون‌اساسی هیچ عضوی از جامعه مطبوعات از سوی هیچ مرجعی تحت تعقیب قرار نگیرد. ۴. برای تضمین تحقق این خواست‌ها دولت باید رسما و کتبا متعهد شود و این تعهد در اولین شماره روزنامه‌ها چاپ و از طریق رادیو و تلویزیون به آگاهی عموم ملت ایران برسد.» اعتصاب مطبوعات کمکی بزرگ به پیروزی انقلاب بود زیرا که دولت ازهاری نتوانست در غیاب رسانه‌ها اقدامات خود را در آن مدت، توجیه و دست‌کم بخشی از مردم را آرام کند. برخی از تیترهای صفحه اول نخستین شماره روزنامه اطلاعات پس از اعتصاب عبارت بودند از: «انقلاب مردم در آستانه پیروزی»، «فردا عزای ملی است»،«ارتشبد اویسی به خارج رفت.»

منبع: روزنامک، نوشیروان کیهانی‌زاده