آخرین اخبار خشکسالی
-
یادداشتهای روزانه جلال آلاحمد- ۱۰۳
بیماری تاجر و عامی
بیماری وبا را «مرض موت» یا «مرگامرگی» نامیدهاند. وبا از خصوصیات سرزمینهای عقبافتاده و از عوامل عقبماندگی است. از جهتی زاده فقر است و از جهتی موجد فقر، قحطی میآورد و به دنبال قحطی میآید. معمولا دامنگیر مردمی است که از وسایل مقدماتی بهداشت و تامین اجتماعی برخوردار نیستند. از نظر اقتصادی، وبا عاملی است عمده در کاهش میزان جمعیت فعال و کاهش میزان تولید.…
ویرانی اقتصاد و کاهش جمعیت
پژوهندگان تاریخ و وقایعنگاران دوره قاجار سال ۱۲۸۸ هـ . را سال قحطی همه جاگیر در ایران دانستهاند. در نیمه دوم سده گذشته، بارها قحطی در ایران اتفاق افتاد و خشکسالیها، که گرسنگی و طاعون و وبا در پی داشت، بسیاری از مردم را به دیار نیستی فرستاد. تلفات این بلایا را تا ۱۰ درصد جمعیت نوشتهاند. عبدالله مستوفی درباره قحطی سال ۱۲۸۸ نوشته است: «از یکی دو سال پیش، کم بارانی شروع و گرانی و تنگی خواربار…
نان شده گران، یک من یک قران!
همانگونه که همواره ثابت شده،قحطیها نه فاجعههایی طبیعی بلکه فاجعههایی اجتماعی و به عبارت دیگر نتیجه عمل انسان و نه خداوند هستند. با سرزنش طبیعت، بهعنوان عامل [ایجادکننده قحطی]، ما از درک این مطلب غافل میشویم که این بنیادهای انسانی هستند که تعیینکنندهاند. از [همه اینها گذشته] قحطیها عموما فاجعهای برای فقیران و فرصتی بادآورده برای ثروتمندان [بودهاند] (مورلاپه و کولینز، ۱۳۷۰: ۳۴).…
گذار از کشاورزی سنتی به تجاری
این بلای مکرر
پدیده خشکسالی ناشی از نیامدن باران و نزولات جوی است. ایران به لحاظ جوی با توجه به قرار گرفتن بین دو رشته کوه البرز و زاگرس که مانع ورود بادهای مرطوب دریای خزر و مدیترانه به بخش مرکزی است سرزمین گرم و خشک محسوب میشود.
اسنادی تاملبرانگیز از دوره قاجار
«[در نوع خود] تاریخی است صورت کاغذهای مرحوم حسنعلی خان امیرنظام گروسی که در ماموریتهای مختلف در سنه ۱۲۷۷. ه به مقامات عالی مملکت نوشته و با خط و املای خود میباشد. مربوط به تمام خطه آذربایجان-کردستان و سایر مناطق ایران است.»
سد شگفتانگیز
در کتابهای تاریخی روایات مختلفی درخصوص قدمت بند کریت نقل شده است. در کتاب «آب و آبیاری در ایران و نگرشی بر سدهای ایران» سابقه این بند را ۴۰۰ سال قبل نوشتهاند. بنا به گفته اهالی بومی منطقه طبس، این بند ۷۰۰ سال قدمت دارد. اما روایت مستند حکایت از تعمیر این بند در اواسط قرن پنجم هجری دارد.