این شهر در قرن دوازدهم و در پی ترس از هجوم سلجوقیان ساخته شد و بعدا به دلیل بیم از حمله مغولان که وارد جنوب روسیه شده بودند توسعه یافت. خانه‌های شهر به صورت آپارتمان‌های چندین طبقه و بعضا ۱۳ طبقه در دل کوه ساخته شده بودند و راه ورودی به این شهر غاری، تنها از طریق چاه‌های مخفی بود.
این شهر اضطراری، زمانی گنجایش ده‌ها هزار تن سکنه را داشت که در زلزله سال ۱۲۸۳ میلادی آسیب شدید دید و از آن پس به مرکز آموزش مسیحیت تبدیل شد و چون در دوران حکومت صفویان در قلمرو ایران قرار داشت شاه طهماسب دستور بسته شدن آن را داد تا به صورت یک پایگاه مخفی مخالفان ایران و اسلام درنیاید. تعطیل شدن دائمی شهر غار پس از سلطه عثمانی‌ها صورت گرفت. بقایای آپارتمان‌های غارساخته این شهر اینک از نقاط جذب توریستی در گرجستان است.
گرجستان نامی است که امپراتوری ایران (پارسیان) در قرون پیش از میلاد بر این سرزمین گذارده است. در آن زمان «گُرجان» تلفظ می شد که بعدا به گرجستان تبدیل شد. انگلیسی زبان‌ها این واژه را «جورجیا» تلفظ می کنند.