آخرین اخبار الجزایر
-
همهچیز درباره پرونده «آموکواینترنشنال فاینانس»
به نظر میرسد که حمله به نیلز منگارد از قبل توسط کاشانی و شفیعی طراحی شده بود. پس از گفتوگوی دوستانه با برخی از کارمندان ایرانی، من دلیل این کار را فهمیدم. کاشانی به این نتیجه رسیده بود که توافقنامههای الجزایر اشتباه بودهاند. بنابراین او خود را با جناح تندرو در ایران که خواهان قطع کلیه روابط با ایالات متحده بود، همسو کرده بود؛ دیوان آخرین نماد عمومی این ارتباطات بود.
حرکت به سوی لاهه
دیوان داوری دعاوی ایران و آمریکا که بهطور معتبر تشکیل شده بود، در لاهه گرد هم آمد و حدود یکسال وقت صرف کرد تا قواعد آیین دادرسی خود را مشخص کند، سپس بهطور رسمی فعالیت خود را آغاز کرد. پس از رد دادخواست شرکت AIG در دادگاه فدرال بر اساس توافقنامههای الجزایر، این شرکت پروندهای را به دیوان ارائه داد.
حفاری برای نفت در الجزایر
آمکو آسیا آغاز دخالت من در داوریهای بینالمللی علیه یک کشور بود. وقتی که این روند آغاز شد، چهل و پنج ساله بودم و زمانی که سرانجام به پایان رسید، ۵۶ساله بودم. فکر میکنم دیر به این عرصه پا گذاشتم؛ اما در همان حال، خود حوزه داوری بینالمللی نیز تازه در حال شکلگیری بود! پس از اینکه چند پرونده را تجربه کردم، خودم را یک کارشناس دانستم که با توجه به محدودیتهای داوری بینالمللی در آن زمان، احتمالا…
برابری خواهی پیشهوران و سلطه اصناف تجاری
در ابتدای ظهور شهر در قرن یازدهم، به دلیل مرکزیت کلیسا و قصر و قلعه فئودالی، اماکن و سازههای مربوط به بازرگانان و صنعتگران در حواشی مراکز شهری قرار میگرفتند. اکثر شهرهای فلاندر و فرانسه در اطراف قلعه کنتها شکل گرفتند و پس از آن به ترتیب، کلیسا و بازار تاسیس شدند.
مذاکره نفسگیر
دکتر مرتضی کاخی، دیپلمات ایرانی نقش مهمی در تعیین قرارداد مرزی ایران و عراق در سال ۱۹۷۵ داشت؛ قراردادی که به ۱۹۷۵ الجزایر مشهور است. دکتر مرتضی کاخی پس از توافق شاه ایران و معاون وقت رئیسجمهوری عراق بهدلیل آشنایی با حقوق بینالملل از طرف دولت وقت ایران نماینده تامالاختیار در تعیین مرزهای آبیایران و عراق شد. این بخشی از گفتوگو با او درباره این قرارداد است.
مسائل قرارداد الجزایر
توافقنامه یا اعلامیه الجزایر که در ۱۵ اسفندماه ۱۳۵۳ / ۶ مارس ۱۹۷۵ بین ایران و عراق با میانجیگری هواری بومدین، رئیسجمهوری وقت الجزایر امضا شد، زمینهای برای یک قرارداد مرزی بین ایران و همسایه غربیاش، عراق بود. در اهمیت این قرارداد همین بس که عدم پذیرش یکجانبه این قرارداد و نمایش پاره کردن تلویزیونی آن توسط صدام یکی از نمادهای آغاز جنگ تحمیلی هشت ساله علیه کشورمان بود.
بازگشت استعمار از «در پشتی»
انگلستان پس از خروج از عدن (یمن جنوبی)، نیروهایش را به بحرین منتقل کرد و به این ترتیب پس از عدن، مجمعالجزایر بحرین بهعنوان پایگاه مهم انگلستان در شرق سوئز و خلیجفارس مطرح شد. مدتی بعد در ژانویه ۱۹۶۸، پس از اینکه انگلستان اعلام کرد نیروهایش را تا پایان سال ۱۹۷۱ از شرق سوئز خارج خواهد کرد، دولت ایران از این تصمیم استقبال و اعلام کرد که از حق حاکمیت خود بر بحرین منصرف نشده است. سپس، با…
پذیرش عهدنامه الجزایر از طرف عراق
۲۴ مرداد ۱۳۶۹ صدام حسین عهدنامه ۱۹۷۵ الجزایر را پذیرفت. این عهدنامه مرزی که سه سال پیش از انقلاب اسلامی با وساطت دولت وقت الجزایر به سرانجام رسیده بود پس از امضای عباسعلى خلعتبرى، وزیر امورخارجه ایران و سعدون حمادى، وزیر امورخارجه عراق در ۲۱ و ۲۹ اردیبهشت ۱۳۵۴ بهترتیب یه تصویب مجلسین شوراى ملى و سناى وقت رسیده بود. این عهدنامه داراى ۸ ماده و سه پروتکل بود.
لغو قرارداد الجزایر
۲۷ شهریور ۱۳۵۹ مجمع ملی عراق، تصمیم شورای فرماندهی این کشور مبنی بر لغو قرارداد ۱۹۷۵ را تایید کرد. براساس تصمیم شورای فرماندهی عراق که صدام حسین آن را اعلام کرد، اروندرود بهطور کامل به عراق تعلق پیدا میکرد. تصمیم شورای فرماندهی عراق منجر به آغاز جنگ تحمیلی در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ شد که ۹۴ ماه به طول انجامید.