کشاورزی و صنعت در دوره داریوش

از دیگر کارهای مهم کشاورزی، آبیاری و مشروب کردن زمین و تقسیم آب بود. باید در نظر داشت ایران آن زمان پر آب‌تر و سطح بارندگی آن بیشتر بوده و به‌جز کویر مرکزی، سایر نقاط ایران سرسبز بوده و در نقاطی که امروزه خشک و بی‌آب و علف است، باغات بسیار زیبا و سبز و خرمی وجود داشت. در سیستان غله به اندازه‌ای بود که می‌توانست نان همه مردم ایران را تامین کند. از ایران غلات و سایر محصولات کشاورزی به کشورهای مجاور، مخصوصا یونان صادر می‌شد.حفر قنات‌های زیرزمینی اقدام بسیار مهم در سیستم آبیاری ایران بود و کشاورزی در بسیاری از نقاط به آن وابسته شد. حفر قنات از دوره هخامنشیان شروع و متمرکز شد. همگام با کشاورزی، صنعت نیز توسعه فراوانی یافت. امپراتوری هخامنشی از صنعتی‌ترین ممالک به‌شمار می‌رفت. مصنوعات آن در سراسر جهان شرق و غرب به فروش می‌رسید و بازارهای پررونقی داشت. از جمله اقلام صادراتی لوازم‌خانگی برای مردم عادی بود که منفعت سرشاری را عاید مملکت می‌کرد. گذشته از کارگاه‌ها‌ی دولتی یا خصوصی که در شهرها وجود داشت، در املاک بزرگ و در کنار مزارع، کارگاه‌های صنعتی برقرار شده بود که انواع اشیاء مانند لوازم تزیینی، زیورآلات، اسلحه، لوازم منزل و لباس در آنها ساخته می‌شد.کارگاه‌هایی که در کنار کاخ‌ها ساخته می‌شد، در توسعه صنعت، به‌خصوص صنایع پیشرفته تجملی، اهمیت بسیاری داشت. در الواح گلی تخت‌جمشید به نمونه‌های متعددی برمی‌خوریم. از این دوره تعداد چشمگیری اشیای تجملی، زینتی و لوازم زندگی روزمره به‌دست آمده است.

منبع: بهزاد زارعی، پریوش زاهدی، «حکمرانی خوب و مدیریت اقتصادی داریوش اول هخامنشی»، تاریخ‌پژوهی، ۱۳۹۷.