آخرین اخبار نقاشی

  • میدان توپخانه تهران در سال ۱۲۴۳ بنیان نهاده شد. ارنست اورسِل، سیاح بلژیکی که اواخر سال ۱۸۸۲ میلادی به ایران آمده در سفرنامه خود میدان توپخانه را چنین وصف کرده است:

  • از اختراع فن ابری‌سازی تقریبا پانصد سال گذشته است؛ اما در جهان هنر کمتر کسی می‌داند که این فن در ایران اختراع شده است.

  • محمد مهریار (۱۳۸۹-۱۲۹۰) اصفهان شناس و استاد دانشگاه اصفهان، خاطرات خود را از چگونگی ورود کارخانه‌ها به اصفهان در اوایل قرن حاضر، روایت کرده است. اصفهان از نخستین شهرهای ایران است که «تجدد» و مدرنیزاسیون در آن اتفاق افتاده است. از این رو خاطرات نسلی که خود شاهد تغییر و تحول صنعتی در این شهر بوده ارزش تاریخی دارد.

  • آنچه می‌خوانید مروری است بر سیاست‌های فرهنگی دوره قاجار، چگونگی و انگیزه‌های اعزام محصلان ایرانی به فرنگ و شکل‌گیری و تاسیس دارالفنون توسط امیرکبیر در اردیبهشت‌ماه ۱۲۸۹: گاسپار دروویل در سفرنامه‌اش می‌آورد که «شکست‌های مختلف بدون اینکه روحیه او را ضعیف کند عقیده وی را در ادامه عملیات جنگی راسخ‌تر می‌ساخت، عباس میرزا نخستین کسی بود که پس از هر شکست، فرماندهان را از شکست وارده دلداری می‌داد و…

  • ایزابلا برد بیشاپ، یکی از زنان منحصر به فرد عصر ویکتوریایی بود که به صورت کاملا مستقل به ایران و کشورهای همسایه عثمانی سفر کرد. وی که پیش از این به آمریکا، استرالیا، ژاپن و مالایا سفر کرده بود، به عنوان سیاحی درخور تحسین و با کوله باری از تجربه پا به ایران نهاد. سفرهای او به ایران در ۱۸۹۰م/۱۲۶۹ ش احتمالا از دشوارترین و چالش برانگیزترین ادوار زندگی وی محسوب می شود.

  • بررسی سیر تاریخ‌نگاری در ایران از آغاز تا دوران معاصر، ما را به این نتیجه می‌رساند که این تاریخ‌نگاری تا روزگار مشروطه از بینش و روش تقریبا یکسانی پیروی کرده است. با این حال و در میان آن سیر، تاریخ‌نگاری دوران مغول ویژگی‌های خاص خود را دارد که آن را از تاریخ‌نگاری پیش و پس از آن متمایز می‌کند. حمله مغول به ایران، خرابی‌های بسیار به بار آورد. در باب ویرانگری‌های آنان بسیار نوشته‌اند. اما این…

  • تاریخ جلد کتاب بی‌گمان عمری همسان با خود کتاب دارد که به صورت صفحه‌های مرتب و متوالی فراهم می‌آمده است. کهن‌ترین نسخه‌های مجلَّد روایت قبطی انجیل بوده که طی شش قرن بعد از میلاد در مصر تهیه شده است، به‌طوری که از قرار دادن چند لایه پاپیروس، دفته‌های جلد را می‌ساخته و روی آن چرم می‌کشیده و دو دفته را با تسمه‌های چرمی به هم می‌بسته است.